Yerel Yönetim ve İnsan Kaynakları Yönetimi -Teori ve Uygulama

İnsan kaynakları yönetimi kavramı nispeten yeni olmakla beraber, günümüzde üzerinde en çok tartışılan ve sürekli gelişim içinde olan kavramlardan biridir. Üretim faktörlerinin en önemlisi olarak kabul edilen “emek” faktörünü, üretim için gerekli metalardan biri olarak görmenin ötesinde üretimin temel dinamiği olarak kabul eden bu yaklaşım, bir taraftan verimliliği arttırmayı diğer taraftan çalışanları geliştirerek, gerek iş doyum düzeylerini ve gerek yaşam doyumu seviyelerini yükseltmeyi hedeflemektedir.
Yerel yönetimler, vatandaşlara en yakın kamu yönetimi birimleridir. Bu da onlara halkın taleplerini ve ihtiyaçlarını hızlı bir şekilde tespit etme ve en uygun hizmetleri ulaştırma imkânı vermektedir. Dolayısıyla yerel yönetimler vatandaşların yaşam kalitesi ve sosyal refah düzeyleri üzerinde doğrudan etkileri bulunan kritik kurumlardır. Yerel yönetimlerin bu kritik önemdeki rollerini layıkıyla yerine getirebilmeleri ise ancak nitelikli bir insan kaynağına sahip olmalarıyla mümkündür. İnsan kaynağının niteliği ve verimliliği ile sunulan hizmetin kalitesi arasında doğrudan bir bağlantı olduğu gerçeği son yıllarda kesin olarak fark edilmiştir. Bu nedenle, başlangıçta daha çok özel sektör işletmelerinde görmeye alışık olduğumuz birçok insan kaynakları yönetimi işlevi artık yerel yönetimlerde de yaygınlaşmaya başlamıştır. Yerel yönetimler bu kapsamda ilk olarak geleneksel personel yönetimi uygulamalarını, modern insan kaynakları yönetimi stratejileriyle değiştirmeye çalışmışlardır. Artık bir yerel yönetimin en önemli varlığının, sahip olduğu insan kaynağı olduğu kesin olarak anlaşıldığı için insan kaynakları departmanları yerel yönetimlerin kurumsal yapılanmasında son derece önemli bir yere yükselmiştir.
Bu kitap ile insan kaynakları yönetimi anlayışı ve yerel yönetim uygulamaları birlikte ele alınarak, yerel yönetim uygulamalarının ve yerel yönetimlerin sundukları hizmetlerin kalitesinin, niteliğinin ve niceliğinin arttırılmasının sadece teknolojiye, maddi imkânlara ve yönetim sistemine bağlı olmadığı, aynı zamanda “insan” faktörünün de çok önemli bir değişken olduğu ortaya konmaya çalışılmıştır.