Osmanlıda ilk Meclis denemesi ve baskı rejimine giden yol (1876 - 1878)

Tarihte bâzı şahsiyetler vardır. Bunlar hakkında yazılan kitaplara baktığınızda yazarların iki grup olduğunu görürsünüz. Birinci gruptakiler o şahsı ifratla aşırı şekilde överken, diğer taraftakiler de aşırı şekilde yererler. Yüceltici ve indirgemeci olarak yaklaşılan böyle şahıslara misal çoktur. Meselâ Hz. İsâ bunlardandır. Hıristiyanlar onu makamının çok ötesine çıkarıp, haşa, Allahın oğlu tayin ederek ilahlaştırırken; Yahudiler de ona düşmanlık besleyip, kinlerini onu öldürmeye teşebbüse kadar ilerletmişlerdir. Böylelerinden bir başka şahıs Hz. Alidir. Haricîler ona düşmanlıkta çok aşırı giderek, sonunda kendisini şehid etmişler; Şianın bir grubu (rafizîler) ise onu ilah ve peygamber ilan etmişlerdir. Bir diğer şahıs, Muhyiddin ibni Arabîdir. Bir grup kendisini şeyhül-ekber=en büyük şeyh ilan ederken; bir başka grup aynı şahsa şeyhül-ekfer=en kâfir şeyh diyebilmiştir. Böylelerden birisi de, Sultan Abdulhamiddir. Kimileri kendisini Kızıl Sultanlıkla damgalarken; kimileri de onu Ulu Hakan Cennetmekan Sultan olarak vasıflayarak oldukça yüceltmişlerdir. Acaba gerçek nedir? İşte bu kitapta ve serinin diğer eserlerinde, Abdülhamid'i tarafgirlikten uzak gerçekçi bir yaklaşımla, doğru olarak tanıyacaksınız.