Esme

Dilsizdir o, dilsiz gelindir o Bir ben bilirim onun dilsizliğini, dilini kesmişler onun. Kesmişler, kesmişler, kesmişler Sizin de dilinizi kesecekler! Dilberden daha dilsiz olacaksınız. Aha, sizin dilinizi kesmediler mi kız Güler, Seda, Hayce... Yıllar önce sizin de dilinizi kesmediler mi? Konuştunuz da ne oldu? Kim duydu sizi? Kimsiniz siz, adınız ne? Diliniz nerde? Böyle sustururlar işte adamı, KORKAKLAR SUSMAYA MAHKÛMDUR İŞTE Bir beni susturamadılar, bir beni Aldılar da götürdüler Musamı, öldürüp de bir çukura attılar Musamı, susturamadılar beni. Dilsizdir o dilsiz gelindir. Kesmişler dilini, iyi ki de kesmişler. Konuşup da ne etsin? Konuşamayan dil ne işe yarar? Sizin var da nolmuş? Kim duyar sizi kim? dedi Deli Gülsüm, daha da konuşacaktı. Daha da konuşup, herkesin ödünü koparacaktı. Seherin Yeter! diye bağırıp kadını dışarı atmaya çalışmasıyla bir anda sustu, çaresizleşti. Seherin gözlerine, umutsuzlukla bakıp, kolunu tutan elini yumuşakça çekti. Herkese aynı bakışlarla bakarak, çıkıp gitti. Ardında umutsuzluk ve çaresizlikten oluşan koca bir boşluk bırakmıştı.
Ağa oğluyla evlenerek kaderini değiştirmeye çalışan Satenik, kendini içinden çıkılmaz bir tuzağın içinde bulur. Ne yapsa da kötü olmayı başaramaz. İyi ile kötü arasında gidip gelir. İntikam yeminleri ettiği köylüye hep yardım eder. Onları Ağadan korumak için elinden geleni yapar.
1915in ardından yıllar geçmiş, savaş bitmiş, saltanat devrilmiştir. Cumhuriyetin ilk yıllarında geçen olaylarda kalanlar; Türkü, Ermenisi, Kürdü gidenlerden daha acı bir mücadelenin içine düşmüşlerdir. Aslında padişahlık hiç bitmemiştir. Bir padişah yerine bin tanesi geri gelmiştir.
Yazarın ikinci romanı olan ESME Geride Kalanların devamıdır.